Een neusje voor de houting

De houting (Coregonus oxyrynchus) die van nature voorkwam in het stroomgebied van de Rijn en derhalve in het spraakgebruik ook wel Rijnhouting werd genoemd, wordt reeds enige decennia als uitgestorven beschouwd. De houting die tegenwoordig in onze wateren voorkomt, is een andere ‘soort’ uit de vormengroep van de Coregonen, de Deense houting (Coregonus mareana). De vissen die de laatste jaren steeds vaker in zowel ons kustwateren als diverse zoete binnenwateren worden aangetroffen, zijn afkomstig van Duitse en Deense uitzettingen. 

x

Dankzij de verbetering van de waterkwaliteit en vooral ook door het wegnemen van onoverkomelijke obstakels op tal van knelpunten, is deze soort de laatste jaren met een opzienbarende opmars bezig. Dat betekent dan echter nog niet dat hij opeens ook makkelijk te vangen is! Ieder jaar zijn er in het vroege voorjaar, wanneer het visseizoen nog niet helemaal lekker loopt, enkele meldingen van toevalsvangsten, vooral van witvissers die met de feeder vissen op grote wateren in het westen van het land en de Randmeren.


Lees verder...

Een nieuwe jaarsoort een nieuwe video

Het verfilmen van mijn soortenjagen maakt mij alleen maar fanatieker, daarom ben ik afgelopen weekend naar Scheveningen gegaan om daar te proberen om wat jaarlijst soortjes te scoren. Dat liep niet helemaal zoals verwacht, maar het was zeker één van de eerste fijna dagen aan zee, bijna geen wind en een pril zonnetje! Bekijk hier het filmpje:

Een Nederlandse blogger, een Engelstalige vlogger?

De laatste tijd loop ik er steeds vaker tegen aan dat buitenlandse contacten mijn blogberichten niet fatsoenlijk kunnen lezen dankzij Google Translate. Daarbij kijk ik altijd heel erg graag naar vissers op YouTube, door die beide redenen ben ik zelf ook begonnen met visfilmpjes in elkaar te zetten. Natuurlijk ben ik nog een beetje aan het oefenen en is er ruimte voor betering, ik sta dan ook open voor suggesties en tips! Hieronder het filmpje van een heuse Nederlandse vorskwab (Raniceps raninus):

De gebroeders koornaar

Dit keer gaat mijn bijdrage over een mini met een prachtige naam: het koornaarvisje. Die soort heb je toch al lang? Ja, dat klopt. Twee soorten zelfs: koornaarvis (Atherina presbyter) en kleine koornaarvis (Atherina boyeri). Die tweede soort is minder bekend en het is dus leuk om eens wat meer te vertellen over waar hij vandaan komt, de leefwijze en het verschil tussen beide soorten.

De haven van het aan de Oosterschelde gelegen Bruinisse is een vruchtbaar jachtgebied voor bijzondere mini’s.

De ‘gewone’ koornaarvis wordt in het Engels 'sand smelt' genoemd. Dat is in mijn ogen een wat verwarrende benaming, want je ziet deze visjes namelijk vooral in havens en nabij obstakels. Waar het woordje 'zand' vandaan komt, blijft voor mij dus enigszins een raadsel.

Het betreft een langgerekt zilverkleurig visje dat maximaal zo’n 20 cm lang wordt. Er liggen 53 tot 57 schubben op de zijlijn. De koornaarvis is in onze Lage Landen inheems en komt algemeen voor in onze kustwateren. Het visje leeft in schoolverband en de paaitijd is van april t/m juni, waarbij de kleverige eieren aan zeewier worden geplakt.

Als je het verschil niet weet, is de kleine koornaarvis ook écht een 'kleine' koornaarvis, maar het is wel degelijk een andere soort! Deze soort blijft inderdaad wat kleiner -met een lengte van zo’n 10 cm heb je het wel gehad- en telt daarnaast slechts 44 tot 48 schubben op de zijlijn. Ook de anaalvin is wat korter (13-15 vinstralen, terwijl A. presbyter er 15 tot 18 heeft), maar het tellen van de schubben op de zijlijn blijft de beste manier om ze van elkaar te onderscheiden. Al is dat natuurlijk echt priegelwerk, met die minuscule schubjes…

Lees verder

Het belangrijkste visje van de zee

“Sjors, ben je nou van plan om ons een stuk uit een kinderboek voor te lezen? Of wat is de bedoeling?” Helaas - wie daar op hoopte, moet ik helaas teleurstellen. Dat belangrijkste visje van de zee is niet de hoofdpersoon uit een kinderboek, maar betreft een even bescheiden als importante vissoort: de zandspiering (Ammodytes tobianus).

Waarom is dit visje zo belangrijk dan? Hoewel heel veel zeehengelaars er waarschijnlijk nog nooit eentje hebben gevangen, betreft het qua aantallen een van de meest talrijke soorten die voor onze kust voorkomen. Ze worden maximaal 20 cm lang en vormen voor heel veel zeedieren een uiterst essentieel bulkvoedsel. Van zeebaarzen, gepen en makrelen tot zeehonden en bruinvissen, de zandspieringen of ‘sand eels’ zoals de Engelsen deze slanke, ietwat slangachtige vissoort noemen, vormen samen met garnalen en visbroed de grootste voedselbron van de Noordzee. Wanneer het hoog of laag water is en de meeste stroming is gaan liggen, komen ze in grote scholen tevoorschijn. Het grote verschil met haring en makreel is, dat als ze er eenmaal zitten, ze zich vrijwel niet meer verplaatsen.

Het is 29 juli van dit jaar. Nadat ik gisteren op het Banjaardstrand mijn eerste tarbot (Psetta maxima) ving, is het vandaag tijd om een betere foto van een fint (Alosa fallax) te gaan scoren. Die soort ving ik vorig jaar voor het eerst, maar doordat ik toen een kapotte telefoon had, was de foto onderbelicht en onscherp. En aangezien voor onze documentatie als soortenjagers juist ook een goede foto van de zelfgevangen vis heel belangrijk is, wil ik per se een nieuwe, betere foto maken. En natuurlijk hoop ik vandaag ook weer zandspieringen tegen te komen, zodat ik ze met mijn haakjes maatje no. 30 kan pesten.

Lees verder

Estartit en Barcelona (deel 3 en slot)

In de vorige twee delen van mijn drieluik over mijn recente visavonturen in Noord-Spanje beschreef ik hoe ik samen met mijn gastheer Ton Nientied bij het Light Rock Fishing (LRF) op verschillende locaties al een vracht aan voor mij totaal nieuwe vissoorten wist te vangen. En het is nog niet over…

Bandzeebrasem (Diplodus sargus sargus) van ongeveer een kilo.

Als Roye en ik maandagochtend wakker worden in zijn appartement in Barcelona, besluit ik om overdag mee te gaan chillen op het strand, maar vanavond ga ik vissen! Om hier samen met Roye te zijn is net alsof we in Eindhoven op het stadhuisplein zitten en daarom voelt Barcelona op de één of andere manier een beetje als thuis. We hebben een relaxte dag op het strand, zwemmen wat, drinken een paar biertjes en besluiten vervolgens om terug te gaan naar het appartement van Roye om alvast te eten.

Als we goed en wel gegeten hebben, krijgt Roye bericht dat vrienden van hem in de stad zijn aangekomen en onze kant op komen. Ze zijn met de camper en willen graag ergens gratis parkeren. Roye weet wel een plekje in het noorden van de stad en ik besluit om mijn visspullen te pakken en met hen mee te gaan...

Lees verder!

Estartit en Barcelona (deel 2)

In het vorige deel van mijn drieluik over mijn recente visavonturen in Noord-Spanje beschreef ik hoe ik goed en wel geland in Girona door Ton Nientied werd opgehaald van het vliegveld en dezelfde dag meteen al twee korte sessies op verschillende locaties heb gevist. Vandaag is het echter tijd voor het echte werk: Light Rock Fishing (LRF)!

De zoveelste nieuwe vissoort van deze bijzondere trip, een Roux' slijmvis (Parablennius rouxi).

Rond 5.00 uur maakt Ton me wakker; ik heb echt heel slecht geslapen en heb echt moeite om mijn ogen open te houden op de heenweg. We zijn onder weg naar de haven van Palamòs, waar het even afwachten is of we er wel kunnen vissen. Rond 6.00 staan we daar op de kade, die we eerst langs en tussen de boten beginnen af te vissen. We gebruiken allebei een tuigje met drie zijlijntjes, waarvan één haakje maat no. 18 op de bodem en de andere twee ‘tussen water en wind’, oftewel zwevend. Het is nog donker en de eerste vis die ik vang is een rode kardinaalbaars (Apogon imberbis). Deze soort heb ik vorig jaar op Lanzarote ook al gevangen. Het is maar goed dat het geen nieuwe soort betreft, want omdat ik echt nog niet goed wakker ben, lukt het me simpelweg niet om een goede foto te maken voordat ik me verplicht voel om de vis terug te gooien.

Lees verder!